Nationale conventie (organisatie)

De Nationale conventie¹ telde inclusief de voorzitter 14 leden. Daarnaast bestond de conventie uit 34 adviseurs, die de leden gevraagd en ongevraagd van advies dienden. Het was de bedoeling met de conventie richting te geven aan de verdere discussie over veranderingen in het politieke bestel. De uiteindelijke doelstelling was het herstel van vertrouwen tussen burger en politiek.

De conventie bepaalde zijn eigen agenda en werkwijze, maar had wel opdracht gekregen zich open en actief richting de burgers op te stellen. Het kabinet-Balkenende II² noemde de positie van de Eerste Kamer³, de inrichting van de Grondwet en vormen van directe democratie als mogelijke onderwerpen voor de conventie.

Voorzitter van de Nationale conventie was de CDA'er Rein Jan Hoekstra⁴. Hij was in de periode 1967-1971 adjunct-secretaris van de staatscommissie-Cals/Donner⁵ en van 1982-1984 adviserend lid van de staatscommissie-Biesheuvel⁶. Naast de heer Hoekstra bestond de conventie uit nog dertien leden.

De leden van de Nationale conventie hadden een groep van 34 adviseurs samengesteld aan wie ze hun voorstellen konden toetsen.

De leden van de Nationale conventie kwamen maandelijks bijeen in Den Haag. Daarnaast waren er op 28 april 2006 en 30 juni 2006 bijeenkomsten van de leden en adviseurs gezamenlijk in theater Concordia in Den Haag.

Alle bijeenkomsten waren openbaar, maar hiervoor diende men zich wel aan te melden.

Meer over

• 1. 

  De Nationale conventie werd per 1 januari 2006 door minister Pechtold ingesteld om de vraag te beantwoorden of belangrijke elementen uit het huidige staatsbestel nog voldeden. De CDA'er Rein Jan Hoekstra was voorzitter.
   
• 2. 

  Na de Tweede Kamerverkiezingen van 2003 werd het kabinet-Balkenende II gevormd. In dit kabinet werkten CDA, VVD en D66 samen. De CDA- en VVD-bewindslieden uit het voorgaande kabinet-Balkenende I keerden allen terug. Jan Peter Balkenende (CDA) werd wederom premier. Bijzonder waren het recordaantal van vijf vrouwen in het kabinet en het feit dat D66 voor het eerst aan een centrumrechts kabinet meedeed.
   
• 3. 

  Nederland heeft een tweekamerstelsel: naast de volksvertegenwoordiging in de Tweede Kamer is er de indirect gekozen Eerste Kamer. Wetsvoorstellen die door de Tweede Kamer zijn aangenomen, worden daarna in de Eerste Kamer behandeld. De Eerste Kamer geeft een politiek eindoordeel waarbij zij in het bijzonder let op zaken als uitvoerbaarheid, grondwettelijkheid en noodzaak van de wetgeving.
   
• 4. 

  In Friesland geboren maar in Groningen opgegroeide jurist en topambtenaar. CDA-lid. Begon als advocaat in Rotterdam en werd daarna ambtenaar op Binnenlandse Zaken. Was als adjunct-secretaris en lid betrokken bij twee staatscommissies die zich met staatkundige vernieuwing bezighielden. Op Algemene Zaken adviseur van Den Uyl, Van Agt en Lubbers en vooral onder die laatstgenoemde een ambtelijke spil bij het ondersteunen van de premier. Werd in 1994 lid van de Raad van State en bleef dat ruim tien jaar. Zat in 2006 de Nationale Conventie over bestuurlijke vernieuwing voor. Speelde in 2003 als informateur een belangrijke rol bij de vorming van het tweede kabinet-Balkenende. Bij de formatie van 2006/2007 was hij opnieuw informateur.
   
• 5. 

  De staatscommissie-Cals/Donner (1967-1971) moest advies uitbrengen over een algehele herziening van de Grondwet en over daarmee in verband staande wijzigingen van de Kieswet. De commissie werd op 26 augustus 1967 ingesteld door het kabinet-De Jong en bracht op 29 maart 1971 haar eindrapport uit.
   
• 6. 

  De staatscommissie-Biesheuvel (1982-1985) moest advies uitbrengen over vergroting van de kiezersinvloed op het beleid. De commissie hield zich daartoe onder meer bezig met de procedure van de kabinetsformatie, het referendum en volksinitiatief en de benoeming van de burgemeester en Commissaris van de Koning(in). De Staatscommissie werd op 17 mei 1982 ingesteld door het kabinet-Van Agt II en bracht op 4 december 1985 eindverslag uit
   
• 7. 

  Jan Schinkelshoek (1953) was van 30 november 2006 tot 17 juni 2010 Tweede Kamerlid van het CDA. Hij was eerder parlementair journalist, voorlichter van het CDA, directeur voorlichting van het ministerie van Justitie, hoofdredacteur van de 'Haagsche Courant' en directeur communicatie van de Rabobank. Sinds 2010 is hij zelfstandig communicatieadviseur. De heer Schinkelshoek was als Kamerlid onder meer woordvoerder binnenlands bestuur en initiatiefnemer voor de 'parlementaire zelfreflectie'. Tevens was hij ondervoorzitter van de parlementaire onderzoekscommissie financieel stelsel.
   
• 8. 

  Jouke de Vries (1960) was in 1999-2015 directeur van de Campus Den Haag van Universiteit Leiden. Tevens was hij bestuurder van het Montesquieu Instituut. Tot 2018 was hij decaan van de faculteit Campus Fryslân, nu is hij voorzitter van het College van Bestuur van de Rijksuniversiteit Groningen. Hij was eerder hoogleraar bestuurskunde in Leiden en is hoogleraar governance and public policy. In 2002 was hij kandidaat-lijsttrekker van de PvdA. Hij schreef een dissertatie over de grondpolitiek en boeken over onder meer het eerste kabinet-Kok en de Fortuyn-revolte.
   
• 9. 

  Vriendelijk, maar vasthoudend VVD-Eerste Kamerlid dat kon bogen op een rijke politieke en ambtelijke ervaring. Was onder meer wethouder in Heemstede, directeur Interbestuurlijke betrekkingen en informatievoorziening op het ministerie van Binnenlandse Zaken en regionaal inspecteur milieuhygiëne. Daarnaast bekleedde zij functies op het gebied van het energiebeleid. Was voorzitter van de vaste commissie voor volkshuisvesting en ruimtelijke ordening en (tweede) ondervoorzitter van de Kamer. In die functie speelde zij een belangrijke rol bij een interne reorganisatie van de ambtelijke dienst van de Senaat. Hield zich ook bezig met verkeer en waterstaat.
   
• 10. 

  Rechtsgeleerde van D66-huize die als wetenschapper en politicus in de voetstappen van zijn leermeester Jan Vis stapte. Was docent staatsrecht en later bijzonder hoogleraar gemeenterecht/gemeentekunde (Thorbecke-leerstoel) in Leiden en bijzonder hoogleraar 'rechten decentrale overheden' (Oppenheim-leerstoeel) in Groningen. Kwam in 2004 in de Eerste Kamer en werd in 2010 fractievoorzitter, een functie die hij in 2018-2019 nog eens bekleedde. Sprak veelvuldig in debatten over binnenlands bestuur en constitutioneel bestel, maar ook over justitiële onderwerpen, zorg en integratie. Was voorzitter van de vaste commissie voor Binnenlandse Zaken en Hoge Colleges van Staat/Algemene Zaken en Huis der Koningin. Van september 2018 tot 1 januari 2021 was hij waarnemend burgemeester van Loppersum.
   
• 11. 

  Marco Pastors (1965) was voorman van de partij Eén NL, die meedeed met de Tweede Kamerverkiezingen van 2006. Van april 2002 tot november 2005 was hij wethouder van ruimtelijke ordening en volkshuisvesting in Rotterdam en sinds de verkiezingen van maart 2006 was hij fractievoorzitter van Leefbaar Rotterdam in de Rotterdamse gemeenteraad. Eerder was de heer Pastors als bedrijfseconoom werkzaam in het bedrijfsleven. Per 1 februari 2012 werd hij bij de gemeente Rotterdam directeur nationaal programma 'Kwaliteitssprong Zuid'.
   
• 12. 

  Gerenommeerd wetenschapper en libertair politiek commentator, die in 2007 als PvdA'er de overstap maakte naar de landspolitiek. Hij werd toen, in het kabinet-Balkenende IV, minister van OCW. Enigszins flamboyante bewindsman, die een koerswijziging in het onderwijs nastreefde, maar die allereerst onvrede onder leerkrachten en afnemend onderwijspeil moest aanpakken. Als Tweede Kamerlid financieel woordvoerder. Dong in 2012 mee naar het partijleiderschap en werd in Rutte II minister van BZK. Kreeg onvoldoende steun voor de vorming van landsdelen, maar bracht wel een nieuwe wet op de inlichtingen- en veiligheidsdienst tot stand. Voor hij minister werd, was hij directeur van de onderzoekschool van het Nederlands Kanker Instituut en hoogleraar ontwikkelingsgenetica. Sinds 2017 is hij actief in de farmacie en in 2018 werd hij hoogleraar Novel Strategies to Access to Therapeutics aan de UvA. Was columnist van de De Telegraaf.
   
• 13. 

  Energieke, strijdbare en debatvaardige Brabantse SP-politicus; eerst drie jaar in de Eerste Kamer en daarna, vanaf 2006, ruim veertien jaar in de Tweede Kamer. Was als docent geschiedenis verbonden aan de Universiteit van Amsterdam en daarna directeur van het wetenschappelijk bureau van de SP, waarvan hij later voorzitter werd. Als Kamerlid woordvoerder op het gebied van het binnenlands bestuur, constitutionele zaken, koninklijk huis, kiesrecht, beloning ambtsdragers, werkwijze van de Kamer, Koninkrijksaangelegenheden en veiligheid. Was tevens lid van het Presidium. Bracht in 2016 een wet over bescherming van klokkenluiders tot stand en had in 2020 succes met een voorstel in eerste lezing over het correctief referendum. Sinds 1 april 2021 is hij hoogleraar 'Erasmiaanse waarden' aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Hij promoveerde eerder op een studie over het 19-eeuwse conservatisme.
   
• 14. 

  Als jurist en socioloog een van de grondleggers van de rechtssociologie in Nederland. Al op 29-jarige leeftijd trok hij de aandacht met zijn alom geroemde proefschrift 'Recht, orde en burgerlijke ongehoorzaamheid', een in die tijd heftig besproken thema. Ook in zijn verdere loopbaan combineerde hij eruditie en grote belezenheid met maatschappelijk engagement. Dat kwam tot uitdrukking in vele publicaties (over de rechtstaat, over normen en waarden, over onderwijs) en in zijn verdere loopbaan: hoogleraar, lid WRR, columnist van De Volkskrant, lid van de Raad van State en vanaf 2013 gepensioneerd.
   
• 15. 

  Sociologe die Tweede Kamerlid voor GroenLinks was. Keerde echter al na drie jaar terug naar de wetenschap, omdat die stiel haar beter lag dan de politiek. Was in de Kamer woordvoerster volksgezondheid, welzijn en emancipatiebeleid. Was voor zij Kamerlid werd universitair docente, onderzoeker en projectleider bij het Nederlands Instituut voor Zorg en Welzijn en is sinds 1 mei 2014 hoogleraar burgerschap en humanisering van instituties en organisaties aan de Universiteit voor Humanistiek. Eerder bekleedde zij de leerstoel actief burgerschap aan de UvA.