Symposium Commissie De Wit I – Vijf jaar later

DEN HAAG (PDC) -

In mei 2010 presenteerde deTijdelijke commissie onderzoek financieel stelsel van de Tweede Kamer, ook wel commissie De Wit I genoemd, haar bevindingen over de oorzaken van de financiële crisis en de problemen in het financieel stelsel. 

Schinkelshoek & Verhoog organiseert samen met Jan de Wit¹ op maandag 29 juni van 16-19 uur het symposium Commissie De Wit I – Vijf jaar later. 

Tijdens dit symposium wordt met de belangrijkste betrokkenen van destijds en nu gekeken naar wat Commissie De Wit eigenlijk heeft opgeleverd. Wat is er terecht gekomen van de gewenste cultuurverandering bij de banken? Zijn de buffers inmiddels hoog genoeg en de bonussen voldoende aangepakt? Is het stelsel zo aangepast dat de belastingbetaler in de toekomst geen banken meer hoeft te redden? En hoe verder met de genationaliseerde banken ABN Amro en SNS?

Keynote speaker bij het symposium is minister Jeroen Dijsselbloem² van Financiën. Daarnaast komen o.a. voormalig president van De Nederlandsche Bank Nout Wellink³, hoogleraar en econoom Sweder van Wijnbergen⁴ en de woordvoerders financiën van de Tweede Kamer aan het woord.

Het symposium vindt plaats in het centrum van Den Haag. Meer informatie over de exacte locatie volgt.

Aanmelden kan door een e-mail te sturen naar bureau@schinkelshoekverhoog.com (o.v.v. naam en functie) of te bellen naar 070 – 820 91 00.

• 1. 

  Sociaal geëngageerde advocaat uit Heerlen, die een gerespecteerd Tweede Kamerlid voor de SP was. Begon zijn Haagse loopbaan als fractiemedewerker en lid van de Eerste Kamer (1995-1998). In de Tweede Kamer woordvoerder justitie en sociale zaken. Hij maakte verder deel uit van het presidium van de Tweede Kamer en was voorzitter van de vaste commissie voor Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Kreeg waardering voor de wijze waarop hij leiding gaf aan de onderzoeks- en enquêtecommissies financieel stelsel. Was, net als zijn echtgenote die in Heerlen wethouder was, tevens een prominent lokaal SP-politicus.
   
• 2. 

  Vooraanstaande PvdA-politicus, die in 2000 Tweede Kamerlid werd en in 2012 verrassend minister van Financiën. Wageningse ingenieur en voor hij Kamerlid werd plaatsvervangend hoofd van het stafbureau algemene leiding van het ministerie van LNV. In de Kamer spoedig een gewaardeeerd woordvoerder integratiebeleid en in 2007-2008 voorzitter van de onderzoekscommissie onderwijsvernieuwingen. Later woordvoerder asiel en vicefractievoorzitter. Pragmatisch en degelijk. Noemde zichzelf 'niet het meest opgewonden type'. Slaagde er in het oplopende overheidstekort onder het kabinet-Rutte II om te buigen naar een overschot. Kreeg ook in de EU gezag en zag zich in januari 2013 gekozen worden tot voorzitter van de eurogroep. Speelde daardoor een centrale rol bij het bedwingen van de financiële problemen van Griekenland en bij het voorkomen van een bankencrisis op Cyprus. Sinds 13 september 2022 is hij burgemeester van Eindhoven.
   
• 3. 

  Nout Wellink (1943) was the President of the Dutch National Bank from 1997 to 2011. He reputedly strengthened the position of the Dutch central bank in monetary policy, both on the national and the European level, in the system of central banks of the euro area. In his long tenure he garnered much credit amongst his collegues, and he participated and chaired various high level international fora. He also played his part in the introduction of the euro in The Netherlands. Wellink, however, was also criticised for his perceived leniency in the aftermath of the Icesave-affair and in his role in the acquisition of ABN AMRO by other parties.
   
• 4. 

  Econoom van naam, die in 1997 de ambtelijke leiding van het ministerie van Economische Zaken kreeg. Vanwege een moeizame relatie met minister Jorritsma stapte hij zelf al na drie jaar op. Studeerde natuurkunde en econometrie en deed promotie-onderzoek in de VS en kwam daarna in dienst van de Wereldbank. In 1992 werd hij hoogleraar macro-economie in Amsterdam. Na zijn vertrek als S.G. keerde hij terug naar de wetenschap. Voorziet economische ontwikkelingen voortdurend van commentaar, waarbij hij ferme en veelal onwrikbare stellingen betrekt. Maakte het daardoor ook zijn eigen partij, de PvdA, soms lastig.