Commissie-Rey (1967-1970)

Bron: Europese Commissie, 2014

Deze Europese Commissie¹ trad aan op 1 juli 1967 en bleef in functie tot juli 1970. De voorzitter van de commissie was de Belgische politicus Jean Rey. Sicco Mansholt was de Nederlandse eurocommissaris voor landbouw.

Dit was de eerste commissie na de hervorming van de instellingen, waarbij EEG, EGKS en Euratom werden verenigd. De rol van de commissie werd versterkt, doordat naast uitvoerende taken ook het nemen van initiatieven tot haar taken ging behoren. Tijdens deze commissieperiode werd, in 1969, op de Europese Top van Den Haag, het besluit genomen te gaan werken aan een economische en monetaire unie en aan verdere Europese politieke samenwerking.

De commissie sprak zich in oktober 1967 uit voor het openen van onderhandeling met Denemarken, Ierland, Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk over toetreding tot de Europese Gemeenschap. Dit stuitte in december 1967 echter op een Frans veto.

De Commissie-Rey werd opgevolgd door de Commissie-Malfatti/Mansholt².

Dit was de eerste commissie na de ondertekening van het Verdrag van Brussel op 8 april 1965. Door het verdrag van Brussel werden de EEG¹⁷, EGKS¹⁸ en Euratom¹⁹ verenigd. Er was voortaan één Commissie, één Raad en een gezamenlijk budget.

De commissie nam belangrijke initiatieven op het gebied van de douane-unie en wist een regeling voor 'eigen middelen' tot stand te brengen, bestaande uit opbrengsten van de btw, douanerechten en landbouwheffingen. Dit betekende dat de Europese Economische Gemeenschap niet meer afhankelijk was van de contributies van de lidstaten en meer zelfstandig kon opereren.

Verder werd gewerkt aan het voeren van een gemeenschappelijke industriepolitiek, aan gemeenschappelijke voorschriften voor de vervoerssector en aan het vrije verkeer van werkenden.

Gerrit Voerman, Jan van der Harst en Hans Vollaard, Van Aanvallen! naar verdedigen? De opstelling van Nederland ten aanzien van Europese integratie, 1945-2015

Carla van Baalen, Bert van den Braak en Gerrit Voerman, De Nederlandse Eurocommissarissen

Neill Nugent en Mark Rhinard, The European Commission

• 1. 

  The European Commission is the executive body of the EU and runs its day-to-day business. It is made up of the College of Commissioners, 27 European Commissioners, one for each member state, who are each responsible for one or several policy areas. In addition, the 'Commission' also refers to the entire administrative body that supports the Commissioners, consisting of the Directorates-General and the Services.
   
• 2. 

  Deze Europese Commissie trad aan op 2 juli 1970 en bleef in functie tot januari 1973. In maart 1972 maakte de Italiaanse voorzitter Franco Malfatti bekend dat hij vrijwillig zou aftreden, omdat hij deelnam aan de Italiaanse presidentsverkiezingen. Hierna werd de Nederlandse eurocommissaris voor landbouw Sicco Mansholt commissievoorzitter.
   
• 3. 

  Raymond Barre (1924-2007) was een Franse econoom en politicus, die zes jaar de portefeuille economische zaken en financiën beheerde in de Europese Commissie. Hij speelde een belangrijke rol bij de voorbereidingen van het Europees Monetair Systeem. Barre was hoogleraar in Parijs en ambtenaar. Na zijn periode in de Europese Commissie was hij minister en ten tijde van president Giscard d'Estaing minister-president. Hij was tevens zes jaar burgemeester van Lyon.
   
• 4. 

  Victor Bodson (1902-1984) was een Luxemburgse sociaaldemocraat, die in de Europese Commissie-Rey de portefeuille vervoer had. Bodson zat in 1934 in het parlement en was in de oorlogsjaren in Londen minister. Ook na 1945 was hij Kamerlid en minister, onder meer van verkeer. Tussen 1964 en 1967 was Bodson Kamervoorzitter.
   
• 5. 

  Guido Colonna di Paliano (1908-1982) was een vooraanstaande Italiaanse diplomaat van adellijke afkomst, die tussen 1964 en 1970 lid van de Europese Commissie was. Colonna was plaatsvervangend secretaris-generaal van de OESO en de NAVO. In 1964 kreeg hij in de Commissie-Hallstein II de post interne markt. In de Commissie-Rey was hij belast met industrie.
   
• 6. 

  Albert Coppé (1911-1999) was een Belgische christendemocraat die na hoogleraar, Kamerlid en minister te zijn geweest zowel deel uitmaakte van de Hoge Autoriteit van de EGKS als van de Europese Commissie. Als Europees commissaris had hij onder meer begroting, kredietverlening en investeringen in zijn portefeuille.
   
• 7. 

  Jean-François Deniau (1928-2007) was een Franse liberaal, die zes jaar deel uitmaakte van de Europese Commissie. Hij was belast met ontwikkelingssamenwerking en had daarnaast uitbreiding en (korte tijd) begroting in zijn portefeuille. Vóór Deniau lid van de Commissie werd, was hij ambtenaar en diplomaat. Nadien vervulde hij regeringsposten in de kabinetten-Messmer en -Barre. Enige tijd was hij ambassadeur in Madrid en verder had hij zitting in de Franse volksvertegenwoordiging.
   
• 8. 

  Hans von der Groeben (1907-2005) was een Duitse diplomaat en ambtenaar, die twaalfenhalf jaar lid was van de Europese Commissie. Als eurocommissaris voor mededinging en later voor interne markt stond hij aan de basis van het gemeenschappelijke kartelrecht en van Europese fiscale wetgeving (met name de btw). Von der Groeben speelde in de jaren vijftig een belangrijke rol bij de onderhandelingen over totstandkoming van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal en voor de Europese Economische Gemeenschap.
   
• 9. 

  Willy Haferkamp (1923-1995) was een Duitse sociaaldemocraat die bijna achttien jaar in zes opvolgende Europese Commissie zat. Hij was onder meer belast met energie, interne markt, economische zaken, financiën en externe betrekkingen. Haferkamp was afkomstig uit de Duitse vakbeweging en had zitting in de Landdag van Noord-Rijn-Westfalen. Oorspronkelijk was hij leraar.
   
• 10. 

  Fritz Hellwig (1912) is een Duitse christendemocraat, die na diverse functies op economisch gebied lid van de Hoge Autoriteit van de EGKS en lid van de Europese Commissie werd. In die Commissie was hij belast met onderzoek en wetenschap. Hellwig speelde een belangrijke rol bij de economische wederopbouw van Duitsland en had zes jaar zitting in de Bondsdag.
   
• 11. 

  Lionello Levi Sandri (1910-1991) was een Italiaanse sociaaldemocraat, die ruim negen jaar lid was van de Europese Commissie. In de Commissies-Hallstein en -Rey had hij de portefeuille sociale zaken en speelde hij een rol bij het tot stand komen van het Europees Sociaal Handvest. Levi Sandri was eerder ambtenaar en lector.
   
• 12. 

  Vooraanstaande sociaaldemocratische minister en Europeaan. Afkomstig uit een rijke, sociaal betrokken Groningse landbouwfamilie. Was - na een korte tijd in de Oost - boer en verzetsman in de Wieringermeer en werd op zijn 36ste minister van Landbouw in het kabinet-Schermerhorn/Drees. Zorgde tijdens zijn tienjarige ministerschap voor herstel van de voedselvoorziening en bevorderde de modernisering van de Nederlandse landbouw. Als Europees landbouwcommissaris speelde hij vanaf 1958 eveneens een belangrijke rol bij de schaalvergroting in de landbouw en bij het ontwikkelen van een Europees landbouwbeleid. In 1972 negen maanden voorzitter van de Europese Commissie. Dynamische en sportieve man met groot nationaal en internationaal gezag en met duidelijk omlijnde visies over internationale economische en ecologische vraagstukken.
   
• 13. 

  Professor Edoardo Martini (1910-1999) was in de Europese Commissie-Rey belast met externe betrekkingen. Als lid van Italiaanse Christen-Democraten was hij in de jaren vijftig en zestig staatssecretaris en Kamerlid. Als hoogleraar doceerde hij in Rome filosofie en geschiedenis.
   
• 14. 

  Waals liberaal politicus, die tot de grondleggers van de Europese Unie behoorde. Domineeszoon en vrijmetselaar. Werd na in de advocatuur te hebben gewerkt Kamerlid. Was toen voorstander van een federaal België en tegenstander van de Belgische neutraliteit. Na de oorlog minister van wederopbouw en van economische zaken en vooral in laatste functie betrokken bij de oprichting van de Europese Economische Gemeenschap en van Euratom. Was in de commissies-Hallstein belast met handelspolitiek en leidde zelf na de fusie in 1967 van de Europese instellingen de Europese Commissie. Sloot zijn loopbaan af als gekozen Europarlementariër. Constructief en vastberaden Europeaan.
   
• 15. 

  Henri Rochereau (1908-1999) maakte tussen 1962 en 1970 deel uit van de Europese Commissie. Als commissaris voor ontwikkelingssamenwerking speelde hij een voorname rol bij de onderhandelingen over associatieverdragen met de EEG. Rochereau was ondernemer en senator. Na zijn Brusselse periode was hij voorzitter van de belangenorganisatie van Franse havensteden.
   
• 16. 

  Katholiek politicus die een belangrijke rol speelde in de Indonesische kwestie. Was advocaat en gedeputeerde. Behoorde tot de aanhangers van een personalistisch socialisme. Werd in 1946 als juridisch specialist Tweede Kamerlid voor de KVP. In 1948 schoof KVP-leider Romme, met wiens nicht hij was getrouwd, hem naar voren als minister van Overzeese Gebiedsdelen in het eerste kabinet-Drees. Voorstander van een harde lijn jegens de Republiek Indonesia. Kwam daarover in conflict met zijn collega's, waarop hij in 1949 aftrad. Nadien Eerste Kamerlid, EG-commissaris en gewaardeerd ambassadeur bij de Europese Gemeenschappen. Zelfbewust politicus, die het als minister soms aan tact ontbrak.
   
• 17. 

  De Europese Economische Gemeenschap (EEG) is de voorloper van de huidige Europese Unie. De EEG werd in 1957 door middel van het Verdrag van Rome opgericht om de samenwerking tussen de landen in Europa te bevorderen. Daarmee moest tevens voorkomen worden dat deze landen opnieuw met elkaar in oorlog zouden raken. De EEG telde oorspronkelijk zes lidstaten: België, Frankrijk, Italië, Luxemburg, Nederland en toenmalig West-Duitsland. Tussen de deelnemende lidstaten ontstond geleidelijk een gemeenschappelijke markt: de interne handelstarieven op veel producten werden verwijderd.
   
• 18. 

  Dit verdrag regelde de gemeenschappelijke controle over de zware industrie en mijnbouw in zes Europese landen: de Beneluxlanden, Duitsland, Frankrijk en Italië. Het in augustus 1952 ondertekende verdrag was een eerste stap naar Europese integratie. De EGKS had een Hoge Autoriteit die als supranationaal college fungeerde en een eigen parlement, bestaande uit parlementariërs uit de lidstaten.
   
• 19. 

  De Europese gemeenschap voor Atoomenergie (EGA) of Euratom is opgericht om de onderzoeksprogramma's voor ontwikkeling en vreedzaam gebruik van kernenergie van de lidstaten op elkaar af te stemmen. Tegenwoordig ligt het accent vooral op het verzamelen van de benodigde kennis, infrastructuur en financiering, zodat de continuïteit van de energievoorziening en de veiligheid voor de bevolking zijn gewaarborgd.
   
• 20. 

  Dit was de eerste Europese Commissie, die aantrad op 1 januari 1958 en tot 1967 in functie bleef. De Duitse Walter Hallstein was voorzitter van de Commissie en de Nederlander Sicco Mansholt was vicevoorzitter van de Commissie en eurocommissaris voor landbouw.