R.H. (Roelf) de Boer

Rotterdams VVD-lid dat namens de LPF in het kabinet-Balkenende I¹ minister van Verkeer en Waterstaat was. Na een officiersopleiding bij het Korps Mariniers werkzaam in de sector van het scheepvaartvervoer, onder meer als directeur van Lehnkering en EWT Holding. In 2001-2002 was hij voorzitter van de Kamer van Koophandel van Rotterdam. Zakelijk optredend minister, die ook bij de oppositie waardering ondervond. Na het aftreden van de LPF-ministers Bomhoff² en Heinsbroek³ was hij (vanaf oktober 2002) tevens viceminister-president. Was na zijn ministerschap onder meer voorzitter van een organisatie van wegvervoerders, KNV en enige maanden wethouder in Rotterdam.

LPF
functie(s) in de periode 2002-2003: minister, viceminister-president

• - 

  VVD (Volkspartij voor Vrijheid en Democratie), until 3 September 2002
• - 

  LPF (Lijst Pim Fortuyn), from July 2002
• - 

  VVD (Volkspartij voor Vrijheid en Democratie)

• - 

  lid directie "Lehnkering Logistik" GmbH te Duisburg, from 1 October 1996 until 1 September 1999
• - 

  directeur EWT (Europese Waterwegen Transport) Holding te Zwijndrecht, from 1 September 1999 until January 2002
• - 

  voorzitter Kamer van Koophandel en Fabrieken te Rotterdam, from 8 January 2002 until 20 July 2002
• - 

  minister van Verkeer en Waterstaat, from 22 July 2002 until 27 May 2003
• - 

  tweede viceminister-president, from 18 October 2002 until 27 May 2003
• - 

  wethouder (van haven en economie) van Rotterdam, from 18 May 2006 until 13 April 2007 (was vanaf november 2006 met ziekteverlof)

U ziet een selectie van de loopbaan. In de uitgebreide versie is de gehele loopbaan in te zien.

• - 

  voorzitter Raad van Commissarissen Value8 B.V. te Bussum, from 1 July 2018
• - 

  voorzitter Raad van Commissarissen Verbrugge Terminals B.V. te Vlissingen en Terneuzen, from 1 October 2018
• - 

  lid Raad van Toezicht Ebusco, from 2021
• - 

  lid bestuur Stichting Kind in Crisis, from December 2022

• - 

  voorzitter Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging, from 1 April 2012 until 1 June 2015
• - 

  voorzitter Raad van Toezicht Policy Research Corporation, from July 2014 until 1 July 2016
• - 

  voorzitter Raad van Commissarissen Zeeland Seaports, from January 2015 until 1 July 2018
• - 

  voorzitter Raad van Commissarissen congrescentrum RAI te Amsterdam, from May 2015 until 2020

U ziet een selectie van de nevenfuncties. In de uitgebreide versie is een overzicht van nevenfuncties in te zien.

In de uitgebreide versie is een overzicht van de opleiding(en) opgenomen.

• - 

  Bracht in 2002 samen met de ministers Donner en Remkes het 'Aanvalsplan sociale veiligheid openbaar vervoer' uit (28.642)
• - 

  Bracht in 2002 de Nota Mobiliteitsmanagement uit. Hierin staan hoofdlijnen van het 'flankerende' beleid', naast het beleid ten aanzien van infrastructuur, op het gebied van mobiliteit. Door het keuzeproces van de reiziger te beïnvloeden, moet de overvolle infrastructuur optimaal worden gebruikt. Doelen daarvan zijn betere bereikbaarheid, leefbaarheid, veiligheid en de milieukwaliteit. Specifieke aandacht is er voor korte verplaatsingen, alternatieven voor solo-auto-gebruik en het aandeel van de fiets. De nota was aangekondigd en voorbereid door minister Netelenbos. (28.736)

• - 

  Bracht in 2003 samen met staatssecretaris Van Geel de Spoedwet wegverbreding (Stb. 256) tot stand. Hierdoor moeten hoofdwegen waar vaak files voorkomen sneller verbreed kunnen worden. De Eerste Kamer nam het betreffende wetsvoorstel op 27 mei 2003 aan in het laatste uur van zijn ministerschap. (28.679)
• - 

  Bracht in 2003 een nieuwe Spoorwegwet in het Staatsblad (Stb. 264). Deze wet wijzigt de gehele spoorwegwetgeving door bestaande wetten te vervangen door één nieuwe wet. Hiermee worden de publiekrechtelijke verantwoordelijkheden en verplichtingen van de minister, de uitvoeringsorganisaties, de vervoerders en andere betrokkenen geregeld. De wet regelt een strikte scheiding tussen enerzijds de zorg voor de infrastructuur en anderzijds het leveren van vervoersproducten op die infrastructuur; dat vervoer wordt verzorgd door de marktpartijen in concurrentie. De zorg voor de infrastructuur, het verdelen van de capaciteit ervan, de randvoorwaarden voor het gebruik en de veiligheid is de verantwoordelijkheid van de overheid. De uitvoerende overheidstaken zullen worden opgedragen aan een zelfstandige uitvoeringsorganisatie. Voor een overgangsperiode zullen deze taken worden uitgevoerd door voormalige onderdelen van het NS-concern. Een Concessiewet (Stb. 265) voert een concessiestelsel voor het personenvervoer per trein en het hogesnelheidsvervoer in. De wet bevat bepalingen voor het verlenen van meerjarige rechten met betrekking tot de toewijzing van spoorweginfrastructuurcapaciteit. De wetsvoorstellen waren in 2000 ingediend en in 2002 in de Tweede Kamer verdedigd door zijn voorganger Netelenbos. (27.216, 27.482)

• - 

  Werd om minister te kunnen worden lid van de LPF, maar bleef tot 3 september tevens lid van de VVD.
• - 

  Probeerde begin oktober 2002 tevergeefs de crisis rond zijn LPF-collega's Bomhoff en Heinsbroek te bezweren door aan te sturen op hun vertrek, waarbij één nieuwe LPF- en een nieuwe VVD-minister zou worden benoemd.

• - 

  Zijn vader werkte bij Philips en was daarna onder meer secretaris van het College van Curatoren van de Nederlandse Economische Hogeschool in Rotterdam. Later was hij voorzitter van het College van Bestuur van de Erasmus Universiteit Rotterdam.

• - 

  In het laatste half uur van zijn ministerschap verdedigde hij in de Eerste Kamer nog het wetsvoorstel Spoedwet wegverbreding

Uitgebreide biografieën van de huidige leden van de Eerste en Tweede Kamer zijn beschikbaar via parlement.com.

Voor de overige ruim 5000 biografieën geldt het volgende:

In het digitale biografisch archief van de Stichting PDC, partner van het Montesquieu Instituut, is een uitgebreide versie aanwezig met bijvoorbeeld partijpolitieke functies, maatschappelijke nevenfuncties, parlementaire activiteiten, opleiding en wetenswaardigheden. Voorlopig is het beschikbaar stellen van uitgebreide biografieën, en/of daarop gebaseerde statistische gegevens, opgeschort. Wilt u een uitgebreide biografie inzien? Laat het ons weten als u daar belangstelling voor heeft.

• 1. 

  Na acht jaar 'paars' (de kabinetten Kok I en Kok II) trad in 2002 een centrumrechtse coalitie aan van CDA en VVD samen met nieuwkomer LPF (de Lijst Pim Fortuyn). De enorme winst van deze nieuwe partij (26 zetels) bij de Tweede Kamerverkiezingen van 15 mei 2002 maakte een kabinet zonder deze partij bijna onmogelijk. CDA-leider Jan-Peter Balkenende werd de nieuwe premier.
   
• 2. 

  Econoom die namens de LPF in het eerste kabinet-Balkenende minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en viceminister-president was. Kwam uit een 'rood' Leids gezin en was een kritisch columnist. Zette zich als hoogleraar in voor instelling van een economisch onderzoeksinstituut (Nyfer) dat de concurrentie moest aangaan met het Centraal Planbureau. Erudiet, maar ook overtuigd van eigen gelijk, wat soms aanleiding was tot irritatie bij anderen. Toen zijn collega-minister Heinsbroek met steun van fractievoorzitter Wijnschenk zijn positie als LPF-vicepremier leek aan te willen tasten, leidde dit tot spanningen en conflicten in de LPF. Dit had uiteindelijk beider vertrek tot gevolg. CDA en VVD bewerkstelligden daarna de val van het kabinet. Keerde daarna terug naar de wetenschap.
   
• 3. 

  Flamboyante zakenman, die fortuin maakte in de platenindustrie en die door LPF-voorman Ferry Hoogendijk werd gevraagd voor het ministerschap. Zoon van een manager uit de distilleerderijbranche. Na een diplomatieke opleiding koos hij voor een loopbaan in de platenbusiness, die eindigde als directeur van Arcade. Daarna handelaar in eigendomsrechten. Als minister van Economische Zaken in het kabinet-Balkenende I wilde hij doorbreking van Haagse gewoonten. Dat leverde hem in sommige kringen populariteit op, waarna hij zich opwierp als nieuwe LPF-leider. Dit leidde tot een conflict met LPF-vicepremier Bomhoff en uiteindelijk tot beider gedwongen aftreden. Zag daarna af van een verdere politieke loopbaan.