Mr. P.F. Hubrecht

Liberaal, die een indrukwekkende loopbaan als advocaat en topambtenaar afsloot als lid van de Raad van State. Oudste zoon van de burgemeester van Leiderdorp. Was een vooraanstaand advocaat in Rotterdam. In 1862 Tweede Kamerkandidaat in het district Gouda. Minister Fock¹ benoemde hem in 1869 tot secretaris-generaal van Binnenlandse Zaken, hetgeen hij ruim twintig jaar bleef. In de Raad van State was hij één van de weinigen die sympathie had voor het kiesrechtvoorstel van Tak². In de laatste jaren van zijn leven als statige man met kaal voorhoofd en lange witte baard een opvallende verschijning.

functie(s) in de periode 1869-1902: lid Raad van State, secretaris-generaal

• - 

  rechter-plaatsvervanger Arrondissementsrechtbank te Rotterdam, from 2 October 1858 until June 1869
• - 

  lid Provinciale Staten van Zuid-Holland, from 5 July 1859 until June 1869 (voor het kiesdistrict Rotterdam)
• - 

  secretaris Rotterdamsche Bank, from 9 June 1863 until June 1869 (medeoprichter)
• - 

  secretaris-generaal ministerie van Binnenlandse Zaken, from 16 June 1869 until 1 November 1891
• - 

  lid Raad van State, from 1 November 1891 until 7 July 1902 (benoemd bij K.B. van 17 oktober 1891)

U ziet een selectie van de loopbaan. In de uitgebreide versie is de gehele loopbaan in te zien.

• - 

  lid Burgerlijk armbestuur te Rotterdam, from 1853
• - 

  lid Schoolcommmissie te Rotterdam
• - 

  redacteur "Tijdschrift voor administratief recht"
• - 

  voorzitter Vereniging "Eigen Hulp" te 's-Gravenhage, from 1876 (medeoprichter)

U ziet een selectie van de nevenfuncties. In de uitgebreide versie is een overzicht van nevenfuncties in te zien.

In de uitgebreide versie is een overzicht van de opleiding(en) opgenomen.

• - 

  Medeoprichter (met onder G.H. Betz en J.A. Fruin) van het tijdschrift "Bijdrage tot de kennis van het staats-, provinciaal- en gemeentebestuur in Nederland" (1858)
• - 

  Schoonvader van prof. F.C. Donders
• - 

  Zijn zoon was hoogleraar in Utrecht
• - 

  Zijn vader was burgemeester van Leiderdorp
• - 

  Zijn schoonvader was hoogleraar in Leiden

• - 

  Was in 1862 liberaal Tweede Kamerkandidaat in het district Gouda, maar werd verslagen door M.A.F.H. Hoffman (cons.)

• - 

  Levensbericht door J.W.M. Schorer, in: Levensberichten van leden van de Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde, 1903, 79
• - 

  Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek, deel I, 1170
• - 

  Ned. Patriciaat, 1982

In de uitgebreide versie zijn, indien bekend, de familierelaties opgenomen.

Uitgebreide biografieën van de huidige leden van de Eerste en Tweede Kamer zijn beschikbaar via parlement.com.

Voor de overige ruim 5000 biografieën geldt het volgende:

In het digitale biografisch archief van de Stichting PDC, partner van het Montesquieu Instituut, is een uitgebreide versie aanwezig met bijvoorbeeld partijpolitieke functies, maatschappelijke nevenfuncties, parlementaire activiteiten, opleiding en wetenswaardigheden. Voorlopig is het beschikbaar stellen van uitgebreide biografieën, en/of daarop gebaseerde statistische gegevens, opgeschort. Wilt u een uitgebreide biografie inzien? Laat het ons weten als u daar belangstelling voor heeft.

• 1. 

  Vooraanstaand liberaal staatsman en bestuurder. IJverige en doortastende burgemeester van onder meer Haarlem en later Amsterdam. In 1868 minister in een door Thorbecke geformeerd kabinet. Bracht belangrijke wetgeving tot stand (onder andere de IJkwet, de Begrafeniswet en de Veewet). Na zijn ministerschap kort Tweede Kamerlid en vervolgens Commissaris van de Koning in Zuid-Holland. Had een slechte verhouding met de gedeputeerden. Gold als nogal rechtlijnig en star. Werkte gereformeerden en katholieken die burgemeester wilden worden tegen.
   
• 2. 

  Liberale Zeeuwse staatsman in de tweede helft van de negentiende eeuw. Begon als commies-griffier van de Tweede Kamer en was vanaf 1870 een actief Kamerlid, die onder andere de aanzet gaf tot twee enquêtes. Werd in het kabinet-Kappeyne van de Coppello minister van Waterstaat, Handel en Nijverheid. Behoorde tot de vooruitstrevende liberalen en streefde in zijn tweede ministersperiode (van Binnenlandse Zaken) in het kabinet-Van Tienhoven naar kiesrechtuitbreiding. Ontbond in 1894 de Kamer vanwege het verzet tegen dat voorstel. De verkiezingen stonden geheel in het teken van zijn kiesrechtvoorstel. Was na zijn nederlaag een gebroken man, wiens rol was uitgespeeld. Hem werd wel eens gebrek aan tact en plooibaarheid verweten.