Duyvendak weg - Main contents

Gisteren besloot Groenlinkser Wijnand Duyvendak zijn zetel op te geven. Na een week vol publicaties over zijn verleden vond hij zichzelf niet meer in staat om als Tweede Kamerlid in de verdediging te gaan. Ik heb er gemengde gevoelens bij. In mijn vorige blog was ik al kritisch over zijn toenmalige acties, zijn toenmalige extreme ideologische opvattingen en de manier waarop hij die onthullingen in eerste instantie naar buiten bracht. Ook is het niet goed voor je geloofwaardigheid als je eerst jaren een inbraak ontkent, en daarna blijkt dat je 'm toch hebt gepleegd. Pijnlijk is ook dat de door hem gestolen informatie en gepubliceerde teksten hebben geleid tot fysieke bedreiging van mensen, ookal wist hij daar zelf niets van.

Ik denk dat hij er beter aan had gedaan om veel, veel eerder verantwoording af te leggen over die hele historie. Rond Duyvendak was er al jaren een soort geruchtenstroom omtrent zijn activiteiten in de jaren tachtig, maar hij koos er voor om daar maar heel beperkt en steeds maar gedeeltelijk op in te gaan. Hierdoor is er in de loop van de jaren een stuwmeer van halve en hele verdenkingen ontstaan, ook met allerlei onzin, die nu in één keer is losgekomen. Terechte beschuldigingen en verwijten kwamen deze week tegelijkertijd met allerlei andere onbewezen zaken, waardoor niemand meer kon onderscheiden wat nou echte feiten waren en wat verzinsels. Hij wil dat nu buiten de Kamer gaan uitbenen en verantwoording afleggen. Dat is bitter, maar natuurlijk respectabel.

Nog wat lessen: Politieke partijen moeten veel assertiever zijn in het blootleggen van dit soort geschiedenissen van kandidaat Kamerleden. Het is toch gek dat Groenlinks veel meer van deze hele geschiedenis afwist, dan de kiezer. Destijds zal de selectiecommissie van Groenlinks misschien gedacht hebben dat ze zichzelf, maar ook Duyvendak een dienst bewezen om dit niet naar buiten te brengen. Dat is dus niet zo. Mijn stelling is: wees tijdig open naar kiezers over dit soort zaken, want ze zijn dan veel vergevingsgezinder dan wannneer je het hen te laat vertelt. Als Duyvendak vanaf 2002 meteen volledig en open was geweest, dan denk ik dat zijn verantwoording was gepikt door zijn kiezers en dat hij gewoon kamerlid was geworden. Maargoed, allemaal achteraf praten.

Ik heb de afgelopen jaren veel met Duyvendak samengewerkt. Ondanks inhoudelijke verschillen hebben we nogal wat gezamenlijk wetsvoorstellen en moties ingediend. Hij was zeer goed ingevoerd in milieu en verkeerszaken en debateerde scherp. Opmerkelijk: Hij was zowel in debatten en het persoonlijke contact stukke minder 'klassiek links' of ideologisch dan waar ik hem in eerste instantie wel voor hield. Als hij zegt dat hij sinds de jaren tachtig erg veranderd is, dan kan ik dat dus bevestigen. Ik wens hem het goede.

Hard vak, politiek. Maar dat politiek hard is, is wel terecht. Dat weet en vond Duyvendak volgens mij ook.