Klimaatakkoord met de ‘Panda-strategie’ ? - Main contents
Een schoner milieu moet het hebben van goede diplomaten. Dat is een van mijn conclusies na het bezoek van de Kamercommissie Milieu aan Washington. Over een paar maanden moet een nieuw internationaal klimaatakkoord worden gesloten, maar de marges voor Amerika zijn zo smal als een Venetiaanse steegje. Maar misschien ligt de oplossing in 'knuffelnatuur'. Dinsdag schreef ik over het hoopvolle nieuws dat een belangrijke wet door het Huis van Afgevaardigden was goedgekeurd, met daarin restricties aan CO2-uitstoot. Een mooie stap, maar het is nog niet zo verregaand als Europa wil. Kunnen we Amerika straks in december te Kopenhagen toch paaien om nog net iets verder te gaan?
Na een paar dagen met allerhande belanghebbenden gesproken te hebben, lijkt het antwoord:Nee. Sterker nog, zelfs de huidige wet is nog lang niet veilig. Na goedkeuring door het Huis van Afgevaardigden, moet de Senaat nog instemmen. Daar is vooralsnog geen meerderheid. Zowel Republikeinen als Democraten uit energieproducerende staten zijn huiverig voor banenverlies.
Gisteren spraken we Congresman Chris van Hollen (van Nederlandse voorouders) die een belangrijke rol speelde in het goedkeuren van de wet in het Huis. Hij legde uit waar de Senaat mee worstelt. “In de wet zijn door het Huis s ongelooflijk veel veranderingen aangebracht om juist sectoren te beschermen waar banenverlies zou kunnen optreden. Het argument dat de wet banen kost, is dus onzin. Maar er is een vrij harde campagne bezig vanuit de media die spookverhalen ophoudt,” aldus Van Hollen. Op mijn hotelkamer in Washington was ik daar zelf getuige van. Met name het conservatieve Fox-news neemt de klimaatwet aanhoudend onder vuur.
De hoop dat de Amerikaanse klimaatplannen straks in Kopenhagen nog wat aangescherpt kunnen worden, is na deze reis enigszins vervlogen. “Dat is zeer onwaarschijnlijk. Het is nu vooral hopen dat de wet ongeschonden door de Senaat komt.”, stelde Van Hollen.
Toch is er misschien nog wat hoop. Die hoop zit ‘m in bossen. Amerikanen zijn niet zo van ingewikkelde systemen, milieubelastingen en beperkingen. Wel hebben ze een zwak voor ‘knuffelnatuur’. In de jaren tachtig ageerde niemand minder dan de conservatieve president Ronald Reagan scherp tegen de Walvisvaart van Japan en Noorwegen. Aaibare beesten die links en recht in het hart troffen. Ook een grootogige zoogdier als de Pandabeer wordt door alle gezindten als beschermwaardig gezien.
Zo is het ook met bomen. Ook zeer concreet en aaibaar. De conservatieve regering Bush kwam tijdens de Klimaattop in Bali, anderhalf jaar geleden, zelfs met een omvangrijk programma om bossen te beschermen en aan te planten. Bijkomend voordeel: Het beschermen en aanplanten van bossen draagt fors bij aan het voorkomen van CO2-uitstoot.
Misschien zit hierin wel de sleutel voor een succesvol akkoord, straks in Kopenhagen. Europa doet, ten opzichte van Amerika, wat meer aan CO2-beperken via een emissiehandelssysteem. Amerika, op zijn beurt, trekt wat meer de beurs voor bescherming van bossen en bomen planten. Amerika paaien tot een extra inspanning via een soort ‘Panda-strategie’? We zullen het zien.
(deze blog verscheen op www.trouw.nl)