Diensten van algemeen (economisch) belang

Diensten van algemeen belang (DAB) zijn activiteiten die de hele maatschappij dienen. Veel overheden vinden de DAB te belangrijk om ze over te laten aan de markt en leveren ze dus zelf. Daardoor worden ze soms ook geleverd als ze niet winstgevend zijn. Typische voorbeelden zijn onderwijs, veiligheid en drinkwatervoorziening.

In Europees verband wordt er onderscheid gemaakt tussen diensten van algemeen belang en diensten van algemeen economisch belang (DAEB). Bij de laatste categorie worden commerciële activiteiten gerekend die ook het algemeen belang dienen. Te denken valt aan post, energie en telecommunicatie. Deze activiteiten vallen onder de dienstenrichtlijn¹ en Europese mededingingswetgeving. Dat geldt niet voor DAB.

De Europese Commissie² vreest dat lidstaten DAB steeds meer aan commerciële bedrijven gaan uitbesteden. Er is daarom in 2003 een groenboek³ over opgesteld waarop een witboek⁴ volgde in 2004. Hieruit bleek dat de Commissie vindt dat de verantwoordelijkheid voor diensten van algemeen belang door de lidstaten gedeeld moet worden. Ondanks de belangstelling is er nog geen wetgeving ingevoerd. Er wordt echter wel rekening mee gehouden bij verdere ontwikkeling van sectoraal beleid.

In december 2011 keurde de Europese Commissie een kwaliteitskader goed voor diensten van algemeen belang. Het kwaliteitskader kent drie speerpunten:

• - 

  betere en vooral duidelijkere regelgeving omtrent DAB
• - 

  toegang tot essentiële diensten garanderen voor EU-burgers
• - 

  bevordering van de kwaliteit van DAB

• 1. 

  Dankzij de Dienstenrichtlijn kunnen Europese eenmansbedrijven sinds 2009 bijna net zo eenvoudig hun diensten in andere EU-landen aanbieden als in eigen land. Het vrije verkeer van werknemers vormde één van de speerpunten van de interne markt. Met de invoering van de Dienstenrichtlijn is na vrij verkeer van personen, goederen en kapitaal ook vrij verkeer van diensten gerealiseerd.
   
• 2. 

  The European Commission is the executive body of the EU and runs its day-to-day business. It is made up of the College of Commissioners, 27 European Commissioners, one for each member state, who are each responsible for one or several policy areas. In addition, the 'Commission' also refers to the entire administrative body that supports the Commissioners, consisting of the Directorates-General and the Services.
   
• 3. 

  By means of a green paper the European Commission attempts to initiate a debate about possible future policies in a given area. Eventually, a green paper may serve as a basis for later legislative proposals.
   
• 4. 

  By means of a white paper the European Commission initiates debate on new policies it intends put forward at a later stage. White papers tend to be detailed documents and usually serve as basis for one or more legislative proposals.