Maidenspeech in het Europees parlement

Source: M.Ö. (Mahir) Alkaya i, published on Tuesday, February 20 2018, column.

Dinsdag was ik in Brussel voor de zogenaamde 'European Parlementairy Week' om samen met andere volksvertegenwoordigers uit EU-lidstaten te spreken over het meerjarig financieel kader (MJF), zeg maar het meerjarig huishoudboekje van de EU waarover de discussie is losgebarsten na Brexit. Ik mocht met een speech de conferentie afsluiten. Wat ik daar heb gezegd? Nou, dat wanneer een lidstaat de EU verlaat, zoals de Engelsen met Brexit, dat niet automatisch de andere landen zoals Nederland de contributie van de Engelsen aan de EU gaan overnemen. In Brussel willen ze nu dat alle landen het 'begrotingsgat' dat Engeland achterlaat gaan opvullen. Maar wanneer je met vier vrienden besluit een avondje te stappen en iedereen legt twintig euro neer om een potje te maken, dan wordt het potje ook gewoon kleiner als iemand afhaakt. De andere drie hoeven de inleg van de afhaker niet bij te leggen en alle drie drinken ze gewoon nog evenveel als daarvoor.

Dit is een onpopulair verhaal bij de Eurofielen, maar ik bracht dit vanmiddag toch ten gehore. Als SP-er benadrukte ik twee punten over de komende Europese begroting. Het eerste is dat elke verandering van de begroting - of eigenlijk elke verandering überhaupt - gesteund moet worden door de burgers van de lidstaten. Dit is in Brussel helaas niet vanzelfsprekend. Op het moment bestaat scepsis over de efficiëntie en effectiviteit van bijvoorbeeld het Europese Sociale Fonds, het gezamenlijke landbouwbeleid en het cohesiefonds. Laten wij dat eerst wegnemen, voordat wij de contributies gaan verhogen. Dit brengt mij tot mijn tweede punt dat Brexit ook een kans biedt. Een kans om iedereen in Europa te laten zien dat de EU mensen wel serieus neemt. Dat de onderwerpen waar scepsis over bestaat besproken worden en dat deze democratisch van richting kunnen veranderen. Dat we niet na elke gebeurtenis automatisch meer Europa krijgen, maar dat wij ook een kleine en effectieve Europese Unie met elkaar kunnen bouwen, met minder bureaucratie en zonder het onnodig rondpompen van geld. Als de EU dit nalaat, dan speelt zij nationalisten, die überhaupt tegen elke vorm van internationale samenwerking zijn, in de kaart; Met alle gevolgen van dien. Ze zijn gewaarschuwd.