In memoriam Alvaro Pinto Scholtbach

Source: A.G. (Bert) Koenders i, published on Friday, October 13 2017.

De Chileen die Nederlander werd, en meer van ons land hield dan veel geboren Hollanders.

Heel triest nieuws. Alvaro Pinto Scholtbach is overleden. Alvaro was onder andere internationaal secretaris van de PvdA (1999-2003) en werkte voor de Tweede Kamerfractie van de PvdA, het NIMD en de Verenigde Naties. Wij willen zijn gezin, familie en vrienden veel sterkte wensen. Alvaro was een ware internationalist en een kleurrijke, sympathieke sociaaldemocraat.

Onze lange en diepe vriendschap, die automatisch bleef en was, kreeg een enorme verdieping door onze reis naar zijn Latijns Amerika, naar zijn Chili, zijn Peru. Alvaro liet me in korte tijd alle hoogtepunten, alle details en alle krochten zien van het land dat hij met zijn moeder en broer ontvluchtte. We bezochten zelfs President Ricardo Lagos en Pinto, zoals ik hem altijd vriendschappelijk noemde, legde loepzuiver het Nederlandse poldermodel uit. En toen, toen kwam het hoogtepunt.

“Ik beken, ik heb geleefd”

Samen gingen we naar de zee en bezochten aan die betoverende Chileense kustlijn het huis van Pablo Neruda, het huis van die grote Chileense diplomaat en kunstenaar, ook met een Nederlandse getrouwd. Alvaro en Pablo, reizigers in hun hoofd, die altijd weer thuis kwamen. Voor Alvaro was dat naar zijn Amsterdam, zijn vrouw, zijn kinderen, zijn moeder, zijn broer. De Chileen die Nederlander werd, en meer van ons land hield dan veel geboren Hollanders. Aan die zee die zo veel werd bevaren door al die reizigers, daar in Chili kwam het gedicht van Neruda naar voren, dat ging over het wereldwonder in Peru ”de heights of Machu Picchu”, die we vervolgens dus, zo waren we ook wel weer, direct moesten bezoeken.

En daar op die hoge Latijnse top sprak ook die bekende dichtregel: “ ik beken, ik heb geleefd”.

Alvaro personifieerde die dichtregel met ernst en plezier tot zijn einde, vorige week. Wat een echte vriend, wat mooi om zo lang met hem in die reis van het leven te hebben mogen oplopen, wat zullen we deze man missen, die zei, tot op het laatst, met alle gevoel en alle ratio: Ik beken, ik heb geleefd, en zo was het.