04 november 2012

Source: E. (Esther) Ouwehand i, published on Sunday, November 4 2012.

Ook zo trots? Ik wel hoor, ben nog aan het nagenieten van ons jublieumcongres van vorige week! Een decennium Partij voor de Dieren, waar velen zich niets konden voorstellen bij de gedachte dat we het zelfs maar een jáár zouden uithouden. Je herinnert je vast de smalende reacties nog wel.

“Een partij die opkomt voor dìeren?! Haha, dat wordt een ééndagsvlieg”

Vergissen is menselijk, zullen we maar zeggen ;-)

Zondag 28 oktober vierden we ons 10-jarig bestaan, en keken we terug op de roerige maar zeer inspirerende start van de eerste partij ter wereld die niet handelt vanuit korte termijn-mensenbelangen, maar dieren als uitgangspunt kiest voor een politiek van mededogen en duurzaamheid. Wat hebben we veel gedaan! De toespraak van Marianne (hier terug te lezen) was een heerlijke ‘trip down memory lane’ en een geweldige ondersteuning van de gedachte dat (juist!) een kleine groep mensen de wereld kan veranderen. Toewijding aan je idealen en de samenwerking met gelijkgestemden geven je vleugels, hoe groot de opdracht ook is, hoeveel tegenstand je ook krijgt en hoeveel werk je er ook voor moet verzetten.

alttekst ontbreekt in origineel bericht
Bron: Blog Esther Ouwehand

We hebben ons jubileum gevierd met de première van “De Haas in de Marathon”, een prachtige documentaire van de NGPF over de oprichting en ontwikkeling van de Partij voor de Dieren. De eerste optredens van Marianne, de voorspelbare hoon die de journalistieke elite tentoonspreidde en de emoties die we losmaakten omdat we dominante denkkaders durfden aan te vallen. De uitspraak van Ghandi, dat een emancipatiebeweging eerst wordt genegeerd, dan uitgelachen, dan bevochten, maar uiteindelijk wint, bijna letterlijk in beeld gebracht. Genieten! Voor wie er niet bij kon zijn zondag of dit historisch document in bezit wil krijgen: de dvd komt op niet al te lange termijn beschikbaar.

Als kers op de taart trakteerden politiek filosoof Will Kymlicka en hoogleraar rechtswetenschap Paul Cliteur ons op inspirerende lezingen (eveneens binnenkort terug te kijken). Kortom: een zeer geslaagd verjaardagsfeestje.

alttekst ontbreekt in origineel bericht
Bron: Blog Esther Ouwehand

Alsof het lot ermee speelde werd een dag na het Partij voor de Dieren-jubileum het regeerakkoord van VVD en PvdA gepresenteerd. Hoewel het dramatische maatregelen bevat voor natuur, milieu en internationaal mededogen, en de bioindustrie nauwelijks lijkt te worden aangepakt, valt op dat voor de derde keer op rij (sinds de verkiezingen van 2006) een coalitie meent dat een regeerakkoord niet zonder dierenwelzijnsparagraaf kan.

Meest in het oog springende maatregel: er komt een verbod op het gebruik van wilde dieren in circussen. Moedig, om zo’n voornemen in het regeerakkoord te schrijven, want je kunt wachten op besmuikte reacties -en die kwamen dan ook. Maar ook: een keerpunt in de beschaving, zoals Christiaan Weijts donderdag treffend verwoordde in NRC:

“Anderhalve eeuw geleden kwamen er dierentuinen, met levende uitheemse beesten. Destijds getuigde dat van beschaving: het vermogen de wilde natuur te temmen, te onderwerpen en tentoon te stellen. Nu lijkt beschaving steeds meer een kwestie van met de natuur samenwerken, energie uit wind opwekken, uitstervende diersoorten beschermen, enzovoorts.

De kinderlijke sensatie bij het zien van een olifant die op een krukje staat is een barbaars relict dat appelleert aan die primitieve natuurtriomf. Net als het stierenvechten. En net als daar argumenteren barbaren dat het traditie is en bij de cultuur hoort.

Wat marginale symboolpolitiek lijkt, is in werkelijkheid een officiële erkenning van een keerpunt in onze beschaving. Dat is oneindig veelzeggender dan inkomensafhankelijke zorgtoeslag. Nu de circusdieren, straks de dierentuinen en in de verre toekomst de bio-industrie.”[1]

alttekst ontbreekt in origineel bericht
Bron: Blog Esther Ouwehand

Zou een verbod op het gebruik van wilde dieren in circussen het regeerakkoord hebben gehaald zonder de Partij voor de Dieren? Ik denk van niet ;-)

Gelet op de radicale koerswijziging die nodig is, hebben we nog veel te doen. Onze invloed is groot maar we zijn er nog lang niet, terwijl we liever gisteren dan vandaag een einde maken aan de bioindustrie. Marianne zei zondag: “We hebben weinig geduld, maar een groot uithoudingsvermogen.”

En zo is het.

They ain’t seen nothing yet!

[1]C. Weijts, 'Olifant Betty als kerstbal', NRC, 1 november 2012