Column

Source: A. (Arie) Slob i, published on Tuesday, December 6 2011.

De column van Arie Slob op de website van Een Vandaag

Ik behoor tot de categorie leden van de Tweede Kamer die doordeweeks in den Haag verblijven. De afstand naar de woonplaats is te groot om dat iedere vergaderdag af te leggen. Zeker in weken dat de agenda overloopt van verplichtingen.

Ik heb dus een zogenaamd pied-à-terre. Dat klinkt en bevalt me eigenlijk wel goed. Mijn pied-à-terre ligt circa twintig minuten fietsen van het gebouw van de Tweede Kamer vandaan. Tijdens deze fietstocht passeer ik ook het Catshuis, sinds 1963 de ambtswoning van de minister-president en het ontvangstcentrum van de Nederlandse regering.

Het is een prachtig optrekje. Ik ken het zelfs van binnenuit. In de vorige kabinetsperiode heb ik er als fractievoorzitter van één van de regeringspartijen vele uren in doorgebracht. Jan-Peter Balkenende, de vorige minister-president, verbleef nog wel eens een aantal nachten per week in het Catshuis.

Van Mark Rutte, onze huidige minister-president, weten we dat hij niet in het Catshuis overnacht. Hij heeft een eigen onderkomen in Den Haag. Het gebouw wordt dus vooral gebruikt voor (internationale) ontvangsten. ’s Nachts staat het meestal leeg. Fietsend langs het Catshuis valt het me de laatste weken op dat er iedere nacht een dak- en thuisloos iemand op een bankje bij de ommuring van de ambtswoning van de minister-president verblijft.

Als ik passeer is hij meestal bezig zich voor de nacht te installeren of ligt de betreffende persoon al gestrekt op het bankje. Ik heb het altijd te doen met deze mensen. Zeker nu het steeds kouder aan het worden is. Het contrast met de omgeving is dan ook groot. Op steenworp afstand ligt het Catshuis.

Een symbool van regeringsmacht. Een regering die in deze tijd maatregelen neemt die de positie van dak- en thuislozen niet echt beter zullen maken. Maar ook een Catshuis dat iedere nacht leeg staat omdat de minister-president zijn eigen onderkomen heeft. Ik heb al eens overwogen aan de minister-president te vragen of hij zijn sleutel niet aan deze dak- en thuisloze zou kunnen geven.

Het zou het sociale gezicht van dit kabinet in ieder geval wat oppoetsen. En dat kan het kabinet Rutte terugkijkend op het afgelopen kalenderjaar wel gebruiken.