Vrij

Source: K.G. (Klaas) de Vries i, published on Sunday, March 13 2011.

De op 27 februari in Libië gevangen genomen Nederlandse militairen zijn gisteren - 12 maart - weer teruggekeerd in Nederland. Dat is prachtig: ze oogden gelukkig ook fit!

Vorige week voelde ik mij bijna schuldig dat ik hun gevangenneming op 27 februari niet had opgemerkt.

Kwam dat omdat ik te veel in beslag was genomen door de verkiezingsactiviteiten?

Nee, toch niet. Het feit is pas na de verkiezingen, op donderdag 3 maart, in een sober persbericht door Defensie gemeld. Op de site van Defensie is het bericht om 11:04 uur geplaatst. De NOS had die morgen al om 06:05 uur een interview met Otte Beeksma, een woordvoerder van Defensie. Maar ook de NOS was niet de eerste. De Telegraaf plaatste donderdag om 05:35 uur een artikel van Roy Klopper op zijn website, waarin het nieuws werd gemeld. Dit bericht had als load-date 2 maart, woensdag dus.

Waarom was Defensie zo extreem laat met het inlichten van het Nederlandse volk? De Libiërs wisten het immers al vier dagen. Ongetwijfeld is dit met opzet gebeurd. Op de site van de Telegraaf leggen sommige briefschrijvers een verband met de verkiezingen. Maar daar kun je alleen van zeggen dat als de actie gelukt was, we het wel eerder gehoord zouden hebben.

In het persbericht van Defensie stond dat het om een “consulaire evacuatie-operatie” ging. De woordvoerder gaf meteen al toe dat voor dit consulaire werk geen toestemming van de Libiërs was gevraagd. Verder meldt het persbericht: ‘Om veiligheidsredenen is deze informatie niet eerder naar buiten gebracht en worden geen verdere mededelingen gedaan.’ Dat was dus niet waar, want men had de vorige avond al met de verslaggever van De Telegraaf gesproken. Hoe had die er lucht van gekregen?

Misschien dat de uiterst zorgvuldige en dubbel-gecheckte rapportage aan de Tweede Kamer die in het vooruitzicht is gesteld, en die daarom volgens Rutte en Hillen wel wat langer op zich moet laten wachten, helderheid verschaft.

Het is jammer dat de Tweede Kamer het verzoek om een spoeddebat van de PVV niet steunde. Ook daarin had de regering in sobere bewoordingen haar zorgen over de gevangen genomen militairen kunnen uitspreken en kunnen verzekeren dat het slechts om een consulaire missie ging, waarvoor met opzet of per abuis geen toestemming van de Libische autoriteiten was gevraagd. De volkenrechtelijke adviseur van Buitenlandse Zaken zal er toch wel op hebben gewezen dat dat nodig was? Of heeft dat advies de Minister niet bereikt?

Gelukkig waren de mensen die geëvacueerd moesten worden door de Libiërs meteen op een commerciële vlucht gezet. Waarom het Nederlandse kabinet niet op dat lumineuze idee was gekomen, horen we vast ook nog wel.