Eerste Kamer

Source: K.G. (Klaas) de Vries i, published on Monday, May 23 2011.

NOS, 23 mei 2011

Op 23 mei is de Eerste Kamer gekozen door de leden van de Provinciale Staten. Maandenlang is door partijen gestudeerd, overlegd en onderhandeld om een optimale verdeling van restzetels te krijgen.

Met een geweldig resultaat: als ze allemaal niets hadden gedaan en de Statenleden gewoon op hun eigen partij hadden gestemd, was het resultaat hetzelfde geweest. Daarover toonde iedereen zich dan ook zeer content: de uitslag van de verkiezingen was conform de uitspraak van de kiezers drie maanden geleden bij de Provinciale Statenverkiezingen.

Nou ja, niet helemaal, want een Statenlid van D66 had zijn stembiljet niet ingevuld met het rode potlood maar met zijn balpen. Dat kostte D66 een zetel en leverde er een extra op voor de SP. De regeringspartijen VVD en CDA plus gedoogpartij PVV krijgen 37 zetels, de oppositie ook en dan is er nog een zetel voor de SGP die zich profileert op het punt van discriminatie van homo’s en vrouwen en die de winkels op zondag wil dichthouden. Als het kabinet die ambities respecteert steunt de SGP de regering.

Om deze machtspositie te bereiken heeft de VVD zijn liberale principes even op sterk water gezet. Dat viel hen niet zwaar, want zoals voormalig fractieleider en minister Joris Voorhoeve, die uit de VVD stapte wegens de samenwerking met de PVV, opmerkte:

Het liberalisme van de VVD beperkt zich tot de vrijheid van Nederlanders om te verdienen en te consumeren. (NRC 24 mei 2011)

De VVD verandert onder Rutte tot een waardevrije machtsmachine die met iedereen samen wil werken die de materialistische machtsambities van de VVD wil schragen. Het ‘Non tali auxilio, nec defensoribus istis’ maakt daarom geen indruk omdat Latijn een linkse hobby is.

Het CDA ziet het met enige verbazing aan maar plooit zich als altijd makkelijk naar de stroming die de electorale wind mee heeft. De basishouding van de christendemocraten wordt, ondanks wat protestants-christelijk gesputter, nog steeds bepaald door de dominante ingrediënten van de voormalige KVP: een uit welbegrepen eigenbelang ontsproten combinatie van liefde voor de minderbedeelde medemens en begeerte naar veel eigen bezit. Deze stoffen willen maar niet mengen. Daaruit resulteert angst voor links en een beetje minder voor rechts.

De politieke koers is traditioneel die van meewaaien met de krachtigste wind, in de hoop dat die ooit gaat liggen en er een andere bries opsteekt. Maar de onzekerheid knaagt, nu elke dag duidelijker wordt dat VVD en PVV besloten hebben het midden brutaal weg te blazen.