Het politieke acteertalent van de ChristenUnie - Main contents

De ChristenUnie is een dogmatisch offensief begonnen, waarschijnlijk om te verbloemen dat ze deel uitmaakt van een machteloos en krachteloos coalitiekabinet. Arie Slob wil het scheppingsverhaal als verplichte leerstof op alle scholen. Straks wil hij nog het bijzonder onderwijs op confessionele grondslag verplicht stellen voor alle kinderen. André Rouvoet kritiseert ons liberalen omdat wij in onze beginselverklaring naast het humanisme, de Verlichting, de Nederlandse taal, de vaderlandse geschiedenis en de grondwet, ook de joods-christelijke traditie als grondslag voor onze nationale identiteit vermelden. Kennelijk wil hij een alleenrecht claimen, ook als wij liberalen ons keurig bepalen tot een feitelijke, historische constatering over de grondslag voor de Nederlandse identiteit. Naast bekende punten als het verplicht willen stellen van het Elektronisch Kind Dossier en de zondagse winkelsluiting, strekt de anti-liberale bevoogding zich nu ook al uit over de leerstof van scholieren en de grondslagen van de Nederlandse identiteit. Ik merk bij André Rouvoet en in zijn kielzog Arie Slob dat ze, telkens als ze in het nauw komen, dit soort dogmatische verhalen extra zwaar aanzetten. Het zou de moeite waard zijn de politieke timing van die verhalen nader te onderzoeken.

Zoiets zou ik in de verste verte niet kunnen bevroeden als het om de andere klein-christelijke partij gaat: de SGP. Die heeft minder zetels in de Tweede Kamer - maar twee - dan de ChristenUnie, en ze zal niet gauw groeien. Dat bleek me nogeens toen ik kort geleden bij de SGP-jongeren mocht debatteren met hun Tweede Kamerlid Kees van der Staaij. De SGP-jongeren hebben de grootste politieke jongerenvereniging van ons land - 13000 leden. Ik begrijp dat voor sommige jongeren al bij de doop hun lidmaatschapskaart van de jongerenvereniging klaar ligt. En dat ze vervolgens bijbelvast opgevoed worden en de politiek en staat geheel en al zien als middel om de bijbelse richtlijnen in wetten en regels om te zetten. Daar wordt zo'n partij nooit groot mee.

Mij werd bij de SGP-jongeren onder meer de vraag gesteld: "Hoe moet de SGP acteren, gezien de maatschappelijke ontwikkelingen?" Op die vraag kon ik antwoorden: "Als er één ding is dat de SGP nooit moet doen, is het acteren. Dat hoort niet bij de SGP". Laat ik nou het gevoel hebben dat dat bij de ChristenUnie toch net even anders ligt.