Ratificatie

Dit is de officiële bekrachtiging van een internationaal verdrag¹ door een land. Op internationale conferenties wordt een internationaal verdrag in eerste instantie ondertekend door de delegaties van de deelnemende landen. Om het verdrag ook daadwerkelijk in werking te laten treden, dienen de landen het verdrag daarna nog te ratificeren.

Landen kunnen ervoor kiezen om een internationaal verdrag voor te leggen aan het nationale parlement. In zo'n geval is de ratificatie in dat land pas voltooid als het parlement het verdrag heeft goedgekeurd.

Een andere mogelijke eis voor ratificatie is het houden van een nationale volksraadpleging, een zogenaamd referendum. Een recent voorbeeld is het raadgevend referendum over het associatieverdrag met Oekraïne² op 6 april 2016. Daarbij stemde 61,1 procent van de kiezers tegen, bij een opkomst van 32,2 procent.

Een eerder referendum werd gehouden in 2005, bij het ratificatieproces van de Europese Grondwet. Bij dat referendum stemde 61,5 procent van de Nederlandse bevolking tegen het verdrag. Door de negatieve uitkomst van het referendum werd het verdrag niet geratificeerd door de Nederlandse regering.

In de meeste verdragen is vastgelegd dat ze pas in werking treden nadat een vastgesteld aantal landen het verdrag heeft geratificeerd.

• 1. 

  Treaties are legally binding agreements between countries on any given subject. Treaties are subject to international law.
   
• 2. 

  De Europese Unie en Oekraïne sloten in juni 2014 een associatieovereenkomst (ook wel 'associatieverdrag' genoemd). Het verdrag zorgt voor verregaande politieke en economische samenwerking tussen de EU en Oekraïne. Het verdrag is op 1 september 2017 volledig in werking getreden.