Europese wetgeving

Europese wetgeving die direct voor iedere burger en rechtspersoon juridisch bindend is, heeft dezelfde geldigheid als nationale wetgeving¹ van de lidstaten zelf. Dit geldt voor de verordening² (genoemd in artikel 14 EGKS-verdrag, artikel 288³ VwEU⁴, artikel 161 Euratom-verdrag) en vroeger de algemene beschikking (genoemd in artikel 14 van het inmiddels verlopen EGKS-verdrag).

Naast Europese wetgeving bestaat er ook Europese kaderwetgeving die richtlijnen stelt voor nationale wetgeving.

• 1. 

  Een wet in formele zin is een gezamenlijk besluit van de regering en Staten-Generaal volgens een grondwettelijke procedure. Wetten in materiële zin zijn besluiten van daartoe bevoegde organen die algemeen verbindende voorschriften bevatten en hoeven niet noodzakelijk afkomstig te zijn van regering en Staten-Generaal gezamenlijk. Zo kunnen bijvoorbeeld algemeen verbindende voorschriften worden uitgevaardigd door de regering (algemene maatregel van bestuur) of door een minister (ministeriële regeling).
   
• 2. 

  This legally binding act of the European Union is directly applicable in all member states of the European Union. The regulation is similar to national legislation in terms of the impact and direct effect it generates. As such the regulation is the most pervasive of all the legal instruments of the EU.
   
• 3. 

  Teneinde de bevoegdheden van de Unie te kunnen uitoefenen, stellen de instellingen verordeningen, richtlijnen, besluiten, aanbevelingen en adviezen vast.
   
• 4. 

  Het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VwEU) is een gewijzigde versie van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap (EG). De gewijzigde versie is in 2009 van kracht geworden. In het VwEU staat wat de bevoegdheden zijn van de Europese Unie, en op welke manier de Europese Unie die bevoegdheden kan uitoefenen. Dit verdrag vormt samen met het Verdrag betreffende de Europese Unie de basis van de Europese Unie.
   
• 5. 

  Decision making in the European Union takes places by means of various legislative procedures. The ordinary legislative procedure is the default procedure. When the Treaties indicate otherwise one of the special legislative procedures is used. Secondary legislation is decided upon by means of a seperate set of special procedures.