Onderzoek OM naar boek van Bomhoff

Premier Balkenende¹ heeft het Openbaar Ministerie (OM) gevraagd te onderzoeken of oud-minister Bomhoff² vervolgd kan worden voor het schenden van het ambtsgeheim. Hij zou in zijn vandaag uitgebrachte boek 'Blinde ambitie' feiten uit de Ministerraad naar buiten brengen.

Bomhoff haalt onder meer een discussie over de EU-uitbreiding aan, waarin premier Balkenende kanselier Schröder zou hebben geciteerd. Schröder zou gezegd hebben dat Duitsland ons honderd jaar niet aankijkt als Nederland de toetreding van Polen blokkeert.

Bomhoff zegt alleen zijn eigen aantekeningen te hebben gebruikt. Minister Donner³ van Justitie heeft al twijfel uitgesproken of wel te bewijzen is dat het gaat om letterlijke citaten. Oud-minister Van Thijn⁴ werd in 1994 niet vervolgd voor zijn boek 'Retour Den Haag', omdat hij niet letterlijk teksten uit de notulen had overgenomen.

Oud-minister Heinsbroek⁵ (LPF) heeft het boek van Bomhoff in een column omschreven als "het zelfdestructieve verhaal van een immorele, omhooggevallen narcist".

De titel 'Blinde ambitie' (Blind ambition) is overigens eerder al eens gebruikt door de voormalige adviseur van president Nixon John Dean, die betrokken was bij het Watergate-schandaal.

bron: NOS-TT, 19 december 2002

• 1. 

  Jan Peter Balkenende (1956) is sinds 22 juli 2002 minister-president en minister van Algemene Zaken. Sinds 1 oktober 2001 is hij politiek leider van het CDA. Bij de verkiezingen van 2002, 2003 en 2006 was hij lijsttrekker van het CDA. De heer Balkenende was onder meer bijzonder hoogleraar christelijk sociaal denken aan de Vrije Universiteit te Amsterdam en in de periode 1998-2002 Tweede Kamerlid voor het CDA. In de Tweede Kamer was hij, voor hij fractievoorzitter werd, financieel woordvoerder van de CDA-fractie.
   
• 2. 

  Econoom die namens de LPF in het eerste kabinet-Balkenende minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en viceminister-president was. Kwam uit een 'rood' Leids gezin en was als PvdA'er een kritisch columnist. Zette zich als hoogleraar in voor instelling van een economisch onderzoeksinstituut (Nyfer) dat de concurrentie moest aangaan met het Centraal Planburau. Erudiet, maar ook erg overtuigd van eigen gelijk, wat soms aanleiding was tot irritatie bij anderen. Toen zijn collega-minister Heinsbroek zijn positie als LPF-vicepremier leek aan te willen tasten, leidde dit tot spanningen, die uiteindelijk beider vertrek tot gevolg had. Keerde daarna terug naar de wetenschap.
   
• 3. 

  Piet Hein Donner (1948) is sinds 22 februari 2007 minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Hij was van 22 juli 2002 tot 21 september 2006 minister van Justitie. Daarvoor was de heer Donner onder meer voorzitter van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid en lid van de Raad van State (1997-2002). In 2001-2002 leidde hij een commissie die adviseerde over de WAO-problematiek en in 2002 en 2003 trad hij op als informateur. In de periode november 2006-februari 2007 was hij Tweede Kamerlid.
   
• 4. 

  PvdA-politicus en strateeg, die net als Den Uyl voortkwam uit de Wiardi Beckman Stichting, het wetenschappelijk bureau van de PvdA. Was gemeenteraadslid in Amsterdam en werd op jonge leeftijd Tweede Kamerlid. Woordvoerder staatkundige vernieuwing en bedenker van de meerderheidsstrategie. Leidde ten tijde van het kabinet-Den Uyl de PvdA-fractie. Was in 1981 formateur en werd in het tweede kabinet-Van Agt minister van Binnenlandse Zaken. Na zijn ministerschap populair burgemeester van Amsterdam. Keerde in 1994 korte tijd terug op Binnenlandse Zaken, maar moest voortijdig aftreden vanwege de IRT-affaire. Daarna sinds 8 juni 1999 Eerste Kamerlid. Als woordvoerder bestuurlijke vernieuwing speelde hij een prominente rol bij de verwerping van het voorstel om de regeling van de burgemeestersbenoeming uit de Grondwet te halen.
   
• 5. 

  Flamboyante zakenman, die fortuin maakte in de platenindustrie en die door LPF-voorman Ferry Hoogendijk werd gevraagd voor het ministerschap. Zoon van een manager uit de distilleerderijbranche. Na een diplomatieke opleiding koos hij voor een loopbaan in de platenbusiness, die eindigde als directeur van Arcade. Daarna handelaar in eigendomsrechten. Als minister van Economische Zaken in het kabinet-Balkenende I wilde hij doorbreking van Haagse gewoonten. Dat leverde hem in sommige kringen populariteit op, waarna hij zich opwierp als nieuwe LPF-leider. Dit leidde tot een conflict met LPF-vicepremier Bomhoff en uiteindelijk tot beider gedwongen aftreden. Zag daarna af van een verdere politieke loopbaan.